برچسب ها :دل عاشق

انســـــــــانهاى بــــــزرگ ،دو دل دارنــــــــد ؛
دلـــــى که درد مى کشـــــــــــد و پنهـــــــــــــــان است
و دلـــــــــــــــى که میخندد و آشکـــــــــــــــار است.

چه سر به راه است …
دلتنگی را میگویم !
از گوشه ی دلم جُم نمیخورد …

چشمان ابریه مرا به دل نگیر؛
باران نمی‌شوم؛
من این بغضِ نشکستنی را؛
تا ابد، نذر بودنِ تو کرده ام …

باز باران، با ترانه میخورد بر بام خانه.
خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟
روزهای کودکی کو؟ فصل خوب سادگی کو؟
یادت آید روز باران؟ گردش یک روز دیرین؟
پس چه شد دیگر، کجا رفت؟ خاطرات خوب و رنگین.
در پس آن کوی بن بست… در دل تو، آرزو هاست.
کودک خوشحال دیروز، غرق در غمهای امروز.
یاد باران رفته از یاد، آرزوها رفته بر باد.
باز باران، باز باران
میخورد بر بام خانه
بی ترانه بی بهانه
شایدم، گم کرده خانه

دل من نرم تر از جنس حریر
دلم از جنس بلور
گر تورا قصد شکستن باشد
سنگ بی انصافیست
یک تلنگر کافیست…